Farmacja • Dodane 21.12.2021
Lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Przyjmowanie ezetymibu wraz z posiłkiem nie ma wpływu na jego dostępność biologiczną (niezależnie od zawartości tłuszczu w posiłku). Ezetymib i glukuronian ezetymibu wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 99,7% i 88–92%. Lek jest metabolizowany w jelicie cienkim i wątrobie poprzez sprzęganie z kwasem glukuronowym, a następnie wydalany z żółcią. W osoczu 80–90% całkowitego stężenia leku stanowi glukuronian ezetymibu, zaś 10–20% – ezetymib. Lek ten ulega krążeniu wątrobowo-jelitowemu, a jego czas półtrwania w surowicy wynosi 22 godziny. Wydalany jest głównie z kałem (78%), a w mniejszym stopniu z moczem (11%).
Wskazaniem do włączenia ezetymibu jest leczenie wspomagające pierwotnej hipercholesterolemii heterozygotycznej w skojarzeniu ze statyną i dietą u pacjentów, u których nie uzyskuje się odpowiedniego zmniejszenia stężenia lipidów po stosowaniu samej statyny. W przypadku chorych, którzy źle tolerują statyny lub są one u nich przeciwwskazane, stosuje się monoterapię ezetymibem.
Lek podaje się również w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów z chorobą wieńcową i ostrym zespołem wieńcowym w wywiadzie - w ramach terapii skojarzonej ze statyną lub jako lek dodatkowy w przypadku pacjentów już przyjmujących statynę.
Ezetymib jest wskazany w leczeniu wspomagającym homozygotycznej hipercholesterolemii rodzinnej oraz homozygotycznej sitosterolemii w skojarzeniu ze statyną oraz dietą.
Lek dostępny jest w formie tabletek 10 mg, a także w formie preparatów skojarzonych ze statyną (atorwastatyną bądź simwastatyną), których zastosowanie niesie dodatkowe korzyści w postaci zwiększonego compliance ze strony pacjentów.
Ezetymib nie wpływa na wchłanianie kwasów tłuszczowych, żółciowych, triglicerydów ani witamin rozpuszczalnych w tłuszczach.
Ezetymib jest lekiem bezpiecznym, w tym u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek – w przypadku tych chorych stosowany w terapii skojarzonej pozwala zmniejszyć dawkę statyny. Nie ma potrzeby zmiany jego dawkowania u osób w podeszłym wieku ani z łagodną niewydolnością wątroby. W kontekście często stosowanej polipragmazji istotne jest, że ezetymib nie wpływa na stężenie innych leków, a zwłaszcza statyn, fibratów, digoksyny i warfaryny.
Ezetymib jest szczególnie skuteczny w połączeniu ze statynami, przy czym leczenie skojarzone ma lepszy profil bezpieczeństwa niż monoterapia wysokimi dawkami statyn. Pod wpływem hamowania wchłaniania cholesterolu w jelitach dochodzi do zwiększenia syntezy cholesterolu w wątrobie, czemu zapobiegają statyny. W przypadku bardzo intensywnego leczenia statyną i ezetymibem średnie stężenie cholesterolu frakcji LDL zmniejsza się o 65% [2]. W badaniu VYVA (Vytorin Versus Atorvastatin) wykazano, że dodanie ezetymibu do atorwastatyny (w dawkach 10, 20, 40, 80 mg) powodowało większą redukcję stężenia cholesterolu frakcji LDL (47–59% w zależności od dawki atorwastatyny) w porównaniu z monoterapią atorwastatyną (36–53%). Również stężenie triglicerydów istotnie bardziej uległo redukcji w grupie poddanej leczeniu skojarzonemu, a docelowe stężenie cholesterolu uzyskano u większej liczby pacjentów stosujących terapię skojarzoną [3].
Udowodniono również dużą skuteczność ezetymibu w połączeniu ze statyną w profilaktyce zdarzeń sercowo-naczyniowych. W ramach drugorzędowej analizy badania IMPROVE-IT (Improved Reduction of Outcomes: Vytorin Efficacy International Trial) dokonano porównania skuteczności i bezpieczeństwa stosowania statyny z ezetymibem lub wyłącznie statyny u pacjentów powyżej 50. roku życia po hospitalizacji z powodu ostrego zespołu wieńcowego. Wykazano, że w grupie leczonej statyną i ezetymibem ryzyko zawału serca, udaru mózgu i ostrego zespołu wieńcowego jest znacząco niższe. U pacjentów w wieku poniżej 65. roku życia ryzyko spadało o 3%, w grupie wiekowej 6574 o 4%, a największą korzyść w postaci 20-procentowej redukcji ryzyka uzyskano u pacjentów w wieku powyżej 75 lat [4].
Piśmiennictwo
Przeczytaj także
